gru
27
Piękne drzwi dębowe zostały potraktowane po wojnie farbą olejną. Dzięki naszej restauracji odzyskały dawny blask. Renowacja objęła usunięcie starej farby i doczyszczenie elementów. Dołożyliśmy brakujące elementy snycerki i olistwowania. Następnie wymieniliśmy wszystkie przeszklenia i finalnie zaolejowaliśmy drzwi.
Niezwykły, hiszpański stolik trafił do nas w nienajgorszym stanie, ale lata świetności miał już zdecydowanie za sobą. Głębokie rysy, ślady białej farby, którą ktoś kiedyś nałożył zapewne po to, by tan wspaniały mebel nieco uwspółcześnić (fuj!) oraz rozchwiane, wykoślawione nogi pozbawiły go majestatu i finezji przynależnych antykowi z założenia. Elegancji ujmował również świecący pustką narożnik, któremu brakowało mosiężnego elementu.
Stolik zachwycił nas tak bardzo, że nie wahaliśmy się ani chwili nad przyjęciem zlecenia. Jego zgrabne, delikatne nogi i ukryty pod przybrudzoną szybą blat inkrustowany macicą perłową, malowany wprawną ręką jakiegoś hiszpańskiego artysty/rzemieślnika wzbudziły nasz zachwyt. Praca nad takim meblem to zawsze niezwykła przyjemność i pewien rodzaj hipnotycznego uzależnienia. Godziny spędzone przy pracy zawsze umykają niepostrzeżenie, a kiedy nastaje kres renowacji nastaje czas po części radości i żalu, że to już. Satysfakcji i wstydu, że może można było lepiej!
Stolik odzyskał blask: zrekonstruowaliśmy brakujący, narożny element, odczyściliśmy zalegające gdzie nie gdzie pokłady białej farby, zniwelowaliśmy rysy. I nawet kwiaty na blacie nieco jakby mocniej rozkwitły!
sie
24
Trzydrzwiowa szafa fornirowana, która dzięki kilku zabiegom leczniczym oraz szczypcie dobrego humoru, zyskała całkiem nowe oblicze. Pozbyliśmy się korników i fragmentów odpadającego forniru, umyliśmy, skręciliśmy, dodaliśmy kilka brakujących półek. Magiczna szafa w sposób szczególny zachwyca i zachęca do zajrzenia w swe wnętrze. Rozbawia każdego, kto zechce spojrzeć na nią przychylnym okiem. Nietuzinkowy mebel z całkiem starawego już grata.
paź
29
Tym razem chciałem tylko pokazać, jak fajnie prezentują się stare, odnowione meble. Lity dąb, mimo lat, uszkodzeń, zadrapań i przebarwień po małej renowacji nadal moim zdaniem prezentuje się wspaniale.
Czytaj dalej »
gru
4
Drzwi filungowe, dwuskrzydłowe zostały zrekonstruowane na podstawie fotografii i istniejących, ale mocno uszkodzonych innych egzemplarzy w remontowanej kamienicy.
Nasza propozycja to wersja ekonomiczna. Drzwi zostały wykonane z trwale powiązanych elementów ze sklejki i drewna sosnowego. Malowane farbą kryjącą dały doskonały efekt przy jednoczesnym zminimalizowaniu kosztów.
gru
4
Renowacja zabudowy grzejnikowej wykonana z drewna dębowego wraz z regałem. Zachowany został tylko układ szafek. Wszystkie elementy zostały jednak wymienione na lity dąb.
paź
23
Politurowanie surowego drewna lub forniru służy do ostatecznego wykończenia powierzchni za pomocą politury. Ma na celu wypełnienie porów drewna i nadanie mu szlachetnej przezroczystej powłoki.
Powierzchnie drewna należy wyszlifować drobnym papierem ściernym. Wcześniej możemy drewno przetrzeć cienką warstwą oleju.
Politura dużo bardziej uwypukla wszelkie błędy stolarza, takie jak rysy na drewnie, zadrapania i nierówności. Do ich uzupełnienia i wypełnienia porów drewna używa się drobno mielonego pumeksu, po pierwszej warstwie szelaku. Ale każda większa nierówność będzie BARDZO widoczna.
Do politurowania używamy tamponów. Watę lub flanelę wielkości jajka owijamy płótnem. Do środka zakraplamy politurę, lekko wyciskamy. Teraz możemy kolistymi ruchami przecierać powierzchnię drewna. Unikajmy zbyt częstego przecierania tego samego miejsca. Zawsze należy posuwać się kawałek dalej. „Polerowanie” tego samego punktu zawsze prowadzi do odparzenia i łuszczenia się politury. Pierwsze przetarcie drewna praktycznie nie powinno zostawić śladów. Nadmiar politury jest błędem!
Teraz zamykamy pory pumeksem posypując proszkiem i ponawiamy politurowaniem nakładając kolejną warstwę.
Gdy tampon wysycha, należy uzupełnić go roztworem szelaku.
Aby uzyskać płynność ruchów warto dodać od czasu do czasu parę kropel oleju lnianego na tampon lub przedmiot. Ale nie za dużo! Zbyt „tłusta” politura wygląda ładnie tylko przez chwilę. Finalny efekt nie będzie wówczas trwały, ani dostatecznie połyskliwy.
Operację powtarzamy kilkanaście razy !!!
Praktycznie do samego końca politura musi wyglądać na matową, a tampon powinien zostawiać za sobą smugę.
Gdy zatkamy wszelkie pory i nierówności możemy wcierać szybciej i bardziej „na sucho” nadając powierzchni połysk.
Nie wolno pozostawiać tamponu w jednym miejscu nawet przez chwilę. Powoduje to plamy i „pali” politurę.
Na sam koniec procesu możemy zastosować tampon nasączony tylko spirytusem technicznym, aby uzyskać lepszy połysk i usunąć resztki oleju.
Bez odpowiedniej wprawy może okazać się po jakimś czasie, że politura się łuszczy. Jest to oznaka zbyt dużej ilości oleju podczas tamponowania lub też zbyt grubej warstwy nałożonej jednorazowo.
Przeciętnie szafka wymaga kilkudziesięciu roboczogodzin. Wliczając czas „technologiczny” potrzebny na schnięcie, poprawne politurowanie trwa baaardzo długo.
Jest to jedna z najdroższych metod wykańczania mebla.
Politurę można naprawić wyłącznie przez zdjęcie starej i położenie nowej powierzchni. Stara, spękana politura praktycznie nie da się szybko i łatwo odnowić.