Jest naturalnym woskiem roślinnym wydzielanym przez liście palmy Copernicia cerifera, rosnącej w Brazylii. Tworzy Cienką błonę działającą ochronnie podczas deszczów oraz chroniącą liście przed wysuszeniem w okresach bezdeszczowych. W Polsce podobny efekt można zaobserwować np. na liściach „nenufarów”.

Wydziela się w postaci drobnych łusek. Ma barwę od jasnożółtej do brudnoszarej. Najjaśniejszy, prawie przezroczysty, jest woskiem o najwyższej jakości.

Biały kolor uzyskiwany jest poprzez rozpuszczenie się w benzenie, benzynie bądź alkoholu. Jest najtwardszym i najczystszym ze znanych obecnie wosków naturalnych. Nie oznacza to jednak jego wyższości nad innymi woskami w zastosowaniach stolarskich.

W handlu dostępny jest w postaci past, dodatku do innych wosków lub olei.  Ale również w postaci łusek do przygotowania wosku we własnym zakresie.

Wosk pszczeli to wydzielina gruczołów woskowych pszczół służąca im do budowania plastrów w ulu.

Czysty wosk naturalny możemy nabyć w sklepach pszczelarskich w postaci plastrów do ula. Mając znajomego pszczelarza możemy również dostać stary wosk z ula. Zawiera on jednak zanieczyszczenia, które w dużej części usuniemy rozpuszczając wosk w kąpieli wodnej i filtrując roztwór.

W sprzedaży istnieje również „wosk pszczeli” do zastosowań stricte stolarskich. Odmian istnieje tu tyle, ilu producentów.

Najczęstszy skład to:

• wosk pszczeli
• olej lniany
• sykatywy

Jednak najprostszy przepis to wosk rozpuszczony w terpentynie.

Woski występują w postaci past, „mleczek” i „emulsji”.

Wszystkie te preparaty wymagają froterowania powierzchni na którą zostały nałożone. Są bardziej pracochłonne od lakierów. Ale efekt jest bardziej „naturalny”. A podstawowa zaletą jest łatwość niwelowania drobnych uszkodzeń tylko przez nałożenie nowej warstwy i polerowanie.

Powierzchnie woskowane nie pozwalają na ich późniejsze pokrycie lakierami.